Στις εικόνες τους τα κρίνα δεν μαραίνονται

Μένουν εκεί μπροστά τους για μέρες, φρέσκα, δροσερά να ευωδιάζουν το άρωμα, όχι του λουλουδιού, αλλά της ωραίας αγιασμένης τους ψυχής. 
Διαβαίνουμε την εβδομάδα της εορτής του Αγίου Γερασίμου και εδίψασε η ψυχή μας να ακούσει λόγο αγαθό, λόγο αγάπης γι αυτόν από τον άλλο Γεράσιμο, που γνωρίσαμε,  τον Μητροπολίτη Κεφαλληνίας. Από μικρός  είχε τον Άγιο προστάτη, δάσκαλο, αδελφό, οδοδείκτη, υπόδειγμα. Τέτοιες μέρες δεν έδινε 
 “ύπνον εις τους οφθαλμούς του, ουδέ εις τα βλέφαρά του νυσταγμόν”, προκειμένου να είναι όλα φροντισμένα για την εορτή του Αγίου.
Ας θυμηθούμε λίγο τα λόγια του:
...........................
Ο Άγιος Γεράσιμος εκρύβετο, όλη η ζωή του ήταν ένα κρυφτό, εκρύβη τόσο πολύ από τους ανθρώπους, έζησε σε σπήλαια, στην αφάνεια, σε εσχάτη ταπείνωση και εδώ ακριβώς ο Θεός τον υπερύψωσε. Έχουνε γραφτεί περίπου 26 ακολουθίες, όπου δείχνει ο Θεός ότι “πας ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται”.  Σε μια ακολουθία  λέει ο υμνογράφος:
“Τι σε νυν προσείπω, Γεράσιμε,  Ουρανόν, ότι την δόξαν διηγήσω του Θεού; 
Ποταμόν, ότι ηρδεύσω πάσαν άγονον ψυχήν; 
Ναμάτων ζωηρρύτων πηγήν άφθονον και κήπον ευωδέστατον και πάγκαλον
 της αρετής και της χάριτος, ην εκ Θεού πιστώς είληφας; 
Ικέτευε του σωθήναι τας ψυχάς ημών”.

Αφού ο υμνογράφος απορεί τι να πει, νιώθει κανείς φοβερά αμήχανα να μιλήσει για τον Άγιο
Ήτανε πλούσιος, ήτανε μορφωμένος, ήταν νέος, ψηλός, όμορφος, και όπως λέει η ακολουθία έγινε μεγαλέμπορος κάνοντας όμως άλλης μορφής εμπόριο. Αντήλλαξε τα επίγεια με τα ουράνια και όλα αυτά που είχε τα έφερε στα πόδια του Χριστού και έτσι με την μονάδα μπροστά, που είναι ο Χριστός, τα πολλαπλασίασε τόσο πολύ, ώστε μέχρι σήμερα ευεργετεί και προσφέρει. Έσωσε τον εαυτό του και συνεχίζει να σώζει αμέτρητες ψυχές. Έφυγε από το σπίτι του και εγκατέλειψε όλα αυτά τα πλούτη, αφού αγάπησε το Χριστό υπέρ το χρυσό, και πατρίδα, και χρήματα, και περιουσία, και ύπαρξη για να ακολουθήσει την πολύ δύσκολη οδό της αγιότητος και τοπικά και πιο πολύ τροπικά. [ ....]
.
Αυτός ο άνθρωπος δεν ήτανε τσοπάνης, ούτε αγροίκος, ούτε χωρικός. Ήταν αρχοντόπουλο, πριγκιπόπουλο. Το σπίτι που γεννήθηκε υπάρχει μέχρι σήμερα, στα Τρίκαλα Κορινθίας, είναι σωστό ανάκτορο, μέχρι σήμερα, μέχρι την εποχή μας. Και εντυπωσιάζεται κανείς πώς αυτό το παιδί από το ανάκτορο βρισκόταν μες στα σπήλαια. Όλη η ζωή του ήταν η πιο αυστηρή μορφή ασκητού, σπηλαιώτης ασκητής,, που αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος αυτός είχε κάποια άλλη δύναμη, ήταν χριστοφόρος, θεοφόρος, τριαδοφόρος και γι αυτό έζησε εκεί..Αν είσαι τσοπάνης και μαθημένος στην ύπαιθρο το να ζήσεις στο σπήλαιο δεν είναι τρομερό. Αν όμως είσαι σε αρχοντικό και πας και ζεις στο σπήλαιο, τότε κάτι άλλο συμβαίνει. Ποιος σε καθοδηγεί και σε ενισχύει; 

.................
Εύλογα δεν είναι κι αυτά τα ερωτήματα; Πώς άφησε κι ο π. Γεράσιμος Φωκάς τα πλούτη του; Πώς δεν εκμεταλλεύτηκε τα φυσικά του χαρίσματα για τις χαρές του αιώνα τούτου; Πώς έζησε σε ξένο σπίτι; Πώς γύριζε με τρύπιο ράσο; 
Ποιος τον καθοδηγούσε και ποιος τον ενίσχυε;